فردی مارتنز؛ دومین رکورد دار هشت پیروزی پیاپی در توردوفرانس

“فردی مارتنز” در سال 1976 در ایتالیا و در برابر دو ایتالیایی "فرانچسکو موزر" و "تینو کونتی" و در سال 1981 در "پراگ" موفق شد "جوزپه سارونی" و "برنار هینو" فرانسوی را شکست داده و عنوان قهرمانی جاده جهان را به دست آورد.

"مارتز" در سال 1977 و در جریان برگزاری "وولتای" اسپانیا نیمی از مراحل مسابقه را پیروز شد. او در مجموع سیزده مرحله را به عنوان نفر اول به پایان رساند. وی در سالهای 1976، 1978 و 1981 برنده پیراهن امتیازی Maillot Vert توردوفرانس گردید.

در سال 1976 "فردی" رکورد کسب مقام قهرمانی در هشت مرحله را مانند "ادی مرکس" در توردوفرانس را ثبت کرد.
در سال بعد در جیرو 1977 او هفت مرحله به عنوان نفر اول از خط پایان گذشت.

او به غیر از گراندتورها در سایر مسابقات مرحله ای از جمله "پاریس – نیس" در سال (1997)، "تور بلژیک" در سال های (1974،1975) و تور "لوکزامبورگ" در سال (1975) گردید.

علی رغم توانایی بی نظیر " مارتنز" در دهه 70، او موفق به فتح هیچ مسابقه کلاسیک یک روزه ای نگردید. البته او در سال (1973) در تور "فلاندرز" و "لی یژ – باستون – لی یژ" (1976) عنوان دومی را بدست آورد.

"مارتنز" در سالهای 1975 و 1976 فاتح کلاسیک "خنت – وولهم" شد و در سال 1975 فاتح تور "پاریس – بروکسل" و در سال 1976 نیز فاتح کلاسیک طلایی "آمستل" هلند گردید.
"مارتنز" به عنوان دوچرخه سواری که از دنده های سنگین استفاده می کرد، شناخته شده بود.

منتقدین دلیل بازنشستگی زود هنگام او را همین موضوع می دانند. در پاسخ به آنها "مارتنز" می گفت که دنده های سنگین به او اجازه می داد تا بدون فشار بیشتری بر روی قلبش در سرازیری ها حرکت کند.

او پیشتر به عنوان راهنما در موزه ملی دوچرخه سواری کار می کرد. ولی اکنون در موزه تور "فلاندرز" در "اودنارده" oudenaarde مشغول به کار است.

فروشگاه ورزشی مارتنز در "اورگم" Evergom واقع در حومه" خنت"، توسط برادرش "ماریو" اداره می شود.

ترجمه : علی اکبر عبدل زاده