در شروع  تمرینات ورزشی در ارتفاعات بیش از 1500 متر ، به سرعت تعداد تنفس و سپس عمق تنفس افزایش می یابد، این عکس العمل جبرانی بدن در ارتفاع تا 65 درصد بالا رفته و با استقرار و سکونت در ارتفاع وضعیت مذکور بهتر شده ، اما ممکن است میزان تهویه ریوی 5 تا 7 برابر شرایط معمولی و در سطح دریا باشد ، زیرا فشار در سطح دریا یک اتمسفر با 760 میلی لیتر جیوه است ولی در ارتفاعات کاهش می یابد.

      این افزایش  تهویه تا سطح 65 درصد تهویه ریوی ، نه تنها میزان اکسیژن بیشتری را برای سلول های عضلانی تامین میکند بلکه میزان دفع گاز دی اکسید کربن را نیز میتواند افزایش دهد و موجب قلیائی شدن یا بازی شدن خون میگردد ، در نتیجه با وجود پدیده هیپوکسی و کاهش اکسیژن مصرفی و پائین بودن فشار اکسیژن هوا ، تهویه ریوی بیشتر شده و سیستم کلیوی نیز با کاهش میزانبی کربنات خون به تدریج ، تعادل PH  را نزدیک به شرایط طبیعی خواهد کرد ، لذا در این وضعیت قدرت تحمل مقادیر بالای اسید لاکتیک خون نیز کاهش خواهد داشت .

    تمرینات ورزشی درارتفاعات اگر چه ظرفیت انرژیک غیر هوازی را به آرامی کاهش میدهد ، ولی به دلیل تغییرات شیمیائی خون بر اثر کمبود فشار اکسیژن، میزان تهویه را 5 تا 7 برابر شرایط عادی نموده و افزایش مشهودی را برای جذب بهتر اکسیژن ایجاد میکند ، که به آن سازگاری باارتفاع اطلاق میشود.